Parametreleri Ayarlama

Parametreleri Ayarlama

Parametre İsimleri ve Değerleri

Parametre isimleri büyük / küçük harfe duyarlı değildir. Her parametre Boolean, String, Numeric, Floating Point ve Enumerated (enum) olmak üzere beş tip değerden birini alır. Tip, parametrenin ayarlanması için sözdizimini belirler:

• Boolean: Bu değerler, tümü büyük / küçük harfe duyarlı olmayan on, off, true, false, yes, no, 1, 0 veya bunlardan birinin unambiguous prefix’i olarak yazılabilir.

• String: Bu tip değerler genelde tek tırnak içinde verilir. Değer içinde tek tırnak işaretleri içeriyorsa bunlar çiftlenmelidir. Sayı ve tanımlayıcı değerlerinde, tırnak işaretleri ihmal edilebilir. Bir SQL anahtar kelimesiyle eşleşen değer bazı durumlarda tırnak işareti gerektirir.

• Numeric (integer ve floating point): Numeric parametreler tamsayı (integer) ve ondalıklı (floating-point) sayı formatlarında belirtilebilir. Ondalıklı değerler, parametre integer tipindeyse en yakın tam sayıya yuvarlanır.

• Birimli Numeric: Bazı sayısal parametreler bellek ve zaman miktarlarını tanımlayan örtük bir birime sahiptir. Birim bytes, kilobytes, blocks (tipik olarak sekiz kilobayt), milisaniye, saniye veya dakika olabilir. Bu birimlerden herhangi birisiyle belirtilmemiş sayısal değerler, ayarın pg_settings.unit‘ten öğrenilen varsayılan birimini kullanır. Kolaylık sağlanması için ayarlar açıkça belirtilen bir birimle verilebilir. Örneğin bir zaman değeri ‘120 ms’ şeklinde ifade edilebilir. Bu kullanım, mevcut parametre birimini ne olursa olsun dönüştürecektir. Değerler, string olarak tırnak işaretleriyle verilir. Birim ismi büyük / küçük harfe duyarlıdır, sayısal değer ile birim arasında boşluk olabilir.

  • Geçerli bellek birimleri: B (bayt), kB (kilobayt), MB (megabayt), GB (gigabayt) ve TB (terabayt).
  • Geçerli zaman birimleri: us (mikrosaniye), ms (milisaniye), s (saniye), min (dakika), h (saat) ve d (gün).

• Enumerated: Enumerated tipindeki parametreler string parametreleri ile aynı şekilde yazılır. Bu değerler belirli bir değer kümesiyle sınırlandırılır. Enum değerler büyük / küçük harfe duyarlı değildir.

Yapılandırma Dosyası Aracılığıyla Parametre Etkileşimi

Parametreleri ayarlamanın en temel yolu postgresql.conf dosyasını düzenlemektir. Veritabanı başlatıldığında varsayılan bir kopya, veri dizininde oluşturulur. Bu dosya aşağıdakine benzer:

# This is a comment
log_connections = yes
log_destination = 'syslog'
search_path = '"$user", public'
shared_buffers = 128MB

Her satırda bir parametre belirtilir. Parametre ismi ve değeri arasındaki eşittir işareti isteğe bağlıdır. Parametre değerinde tırnak içindeki boşluklar dışındaki diğer boşluklar önemsizdir. Boş satırlar önemsenmez. Hash işaretleri (#), ilgili satırın yorum satırı olduğunu belirtir. Basit olmayan tanımlayıcılar ve sayısal olmayan parametre değerleri tek tırnak içerisinde verilmelidir. Dosya, aynı parametre için birden fazla giriş içeriyorsa en sonuncusu kabul edilir.

Bu yöntemle ayarlanan parametreler, küme için varsayılan değerler olur. Geçersiz kılınmadıkları sürece aktif oturumlar tarafından görülen ayarlar bunlardır.

Ana sunucu süreci SIGHUP sinyali aldığında yapılandırma dosyasını yeniden okur. SIGHUP sinyali pg_ctl reload komutu veya pg_reload_conf () SQL işlevi ile gönderilebilir. Ana sunucu süreci bu sinyali, çalışan tüm sunucu süreçlerine yayar ve mevcut oturumlar da yeni değerlere adepte olur. Bu, o anda yürütülen istemci komutunun tamamlanmasından sonra gerçekleşir. İsteğe göre sinyal doğrudan bir sunucu sürecine gönderilebilir. Bazı parametreler yalnızca sunucu başlangıcında ayarlanabilir. Yapılandırma dosyasında yapılan herhangi bir değişiklik, sunucu yeniden başlatılıncaya kadar yok sayılır. Yapılandırma dosyasındaki geçersiz parametre ayarları benzer şekilde SIGHUP işlemi sırasında önemsenmez ancak günlüğe kaydedilir.

PostgreSQL veri dizininde postgresql.conf ile aynı formatta, otomatik düzenlemeler için postgresql.auto.conf dosyasını içerir. postgresql.auto.conf ALTER SYSTEM komutuyla verilen ayarları içerir. Bu dosya içindeki ayarlar, postgresql.conf içindeki ayarları geçersiz kılar. postgresql.auto.conf dosyası harici araçlar tarafından da değiştirilebilir. Bu araçlar ALTER SYSTEM’in yaptığı gibi, yeni ayarlar ekleyebilir veya tekrarlanan ayar ve yorumları kaldırabilir.

Yapılandırma dosyalarındaki değişiklikleri önceden test etmek veya SIGHUP sinyalinden istenen etkiler alınmadığı durumlarda sorunları tespit etmek için pg_file_settings sistem view’ı kullanılabilir.

SQL Aracılığıyla Parametre Etkileşimi

PostgreSQL yapılandırma varsayılanları ayarlamak için üç SQL komutu sağlar. ALTER SYSTEM komutu, global varsayılanları değiştirmek için SQL erişilebilir bir yöntem sağlar. İşlevsel olarak postgresql.conf‘u düzenlemekle eşdeğerdir. Bu komuta ek, her bir veritabanı ve rol için varsayılanların ayarlanabilmesi için iki komut vardır:

• ALTER DATABASE, global ayarların veritabanı bazında geçersiz kılınması için kullanılır.
• ALTER ROLE, kullanıcı spesifik değerlerle hem global hem de veritabanı bazında ayarların geçersiz kılınmasını sağlar.

İstemci, veritabanına bağlandığında oturum bazlı ayarlarla etkileşim kurması için PostgreSQL tarafından iki ek SQL komutu sağlanır:

• SHOW, parametrelerin mevcut değerini gösterir. Bu komuta karşılık gelen işlev current_setting (setting_name text)dir.
• SET, bu parametrelerin oturum düzeyinde mevcut değeri değiştirmek için kullanılır. Yapılan değişikliklerin diğer oturumlar üzerinde etkisi yoktur. Bu komuta karşılık gelen fonksiyon set_config(setting_name, new_value, is_local)dir.

Oturum yerel değerlerini görüntüleme, değiştirme işlemlerinde pg_settings sistem view’ı da kullanılabilir:

• Bu view’ı sorgulamak, SHOW ALL‘dan daha fazla ayrıntı sağlar. pg_settings kullanımı daha esnektir.

• Bu view üzerinde UPDATE ile setting sütununu güncellemek SET komutunu uygulamakla eşdeğerdir. Örneğin,

SET configuration_parameter TO DEFAULT;

ifadesinin eş değeri,

UPDATE pg_settings SET setting = reset_val WHERE name = 'configuration_parameter';

Kabuk Aracılığıyla Parametre Etkileşimi

PostgreSQL ayarları, kabuk kullanılarak verilebilir.

• Sunucu başlatılırken, parametre ayarları -c komut satırı parametresi ile postgres komutuna verilir. Bu yolla yapılan ayarlar, postgresql.conf ve ALTER SYSTEM ile yapılan ayarlamarı geçersiz kılar. Örnek kullanım,

postgres -c log_connections=yes -c log_destination='syslog'

İstemci oturumu başlatırken, parametre ayarları PGOPTIONS ortam değişkeniyle belirtilebilir. Bu şekilde kurulan ayarlar ilgili oturum boyunca varsayılanı teşkil eder, diğer oturumları etkilemez. PGOPTIONS, postgres komutunu başlatırken kullanılan formatta -c bayrağı belirtilmelidir. Örnek kullanım,

env PGOPTIONS="-c geqo=off -c statement_timeout=5min" psql

Yapılandırma Dosyası İçeriklerini Yönetme

PostgreSQL, kompleks postgresql.conf dosyalarını alt dosyalara bölmek için çeşitli özellikler sağlar. Bu özellikler, birbiriyle ilişkili farklı yapılandırma ayarlarına sahip sunucuları yönetirken kullanışlıdır.

postgresql.conf dosyası içerdiği parametre ayarlarına ek başka bir dosya belirten include direktifleri içerebilir. include yoluyla verilen dosya, yapılandırma dosyasına eklenmiş gibi okunur ve işlenir. Bu, bir yapılandırma dosyasının fiziksel olarak ayrı parçalara bölünmesine olanak tanır. Basitçe direktif dahil etme şu şekildedir:

include 'filename'

Başvurulan dosyanın mevcut olmadığı veya okunamadığı durumlar için include direktifi ile aynı şekilde davranan include_if_exists ile direktif de verilebilir. include bunu bir hata koşulu olarak kabul eder, include_if_exists günlüğe bir mesajı yazarak verilen yapılandırma dosyasını işlemeye devam eder.

postgresql.conf dosyasında, dahil edilecek tüm yapılandırma dosyalarının bulunduğu bir dizini belirten include_dir direktifi verilebilir. Örnek:

include_dir 'directory'

Mutlak olmayan dizin isimleri, referans yapılandırma dosyalarını içeren dizine göre ilişkilendirilir. Belirtilen dizin içindeki .conf son ekiyle biten dosyalar dahil edilecektir. . ile başlayan dosyalar bazı platformlarda gizlendiği için bu tür dosyalar hataları önlemek adına görmezden gelinir. include_dir içindeki dosyalar, dosya ismi sırasına göre işlenir.

Dosyaları ve dizinleri dahil edip tek büyük postgresql.conf dosyası kullanmak yerine veritabanı yapılandırma bölümlerini mantıksal olarak ayırarak kullanılabilir. Farklı miktarda bellek kullanan iki veritabanı sunucusuna sahip bir şirket düşünün. Her ikisininde paylaşacağı yapılandırma öğeleri elbette vardır (logging gibi). Ancak sunucuların bellekle ilgili parametreleri değişiklik gösterecektir. Sunucu spesifik özelleştirmeler de olabilir. Bu durumu yönetmenin yolu; sunucu bazlı yapılandırma değişikliklerini üç dosyaya bölmektir. Bu dosyaları dahil etmek için postgresql.conf sonuna şu şekilde ekleme yapılır:

include 'shared.conf'
include 'memory.conf'
include 'server.conf'

Tüm sistemler aynı shared.conf dosyasına sahip olabilir. Belirli miktarda belleğe sahip her sunucu aynı memory.conf‘u paylaşabilir. Örneğin, 8GB RAM’e sahip sunucular için bir tane, 16GB olanlar için bir tane olabilir. Son olarak server.conf içinde ise sunucu spesifik yapılandırma ayarları bulunabilir.

Bir diğer yol, bir yapılandırma dosyası dizini oluşturup dosyaları buraya eklemektir. Örneğin, oluşturulan conf.d dizini postgresql.conf‘un sonunda referans verilebilir:

include_dir 'conf.d'

Ardından, conf.d dizinindeki dosyaları şu şekilde adlandırılabilir:

00shared.conf
01memory.conf
02server.conf

Bu adlandırma düzeni, dosyaların yükleneceği sırayı belirtir. Sunucu, yapılandırma dosyalarını okurken bir parametre için karşılaşılan son ayarı kullanacağından bu önemlidir. Verilen örnekte, conf.d/02server.conf içerisinde ayarlanan bir parametre, conf.d/01memory.conf içinde ayarlanan aynı parametreyi geçersiz kılar.

Dosyaları daha açıklayıcı bir şekilde adlandırmak için aşağıdaki gibi bir kullanım tercih edilebilir:

00shared.conf
01memory-8GB.conf
02server-foo.conf

Bu şekilde yapılmış bir düzen, yapılandırma dosyası varyasyonları için benzersiz bir isim sağlar. Bu, birden çok sunucunun yapılandırma dosyalarının bir sürüm kontrol deposu gibi tek bir noktada depolandığı kullanımlarda, belirsizliği ortadan kaldırmaya yardımcı olur.

Kaynak:

[1]. PostgreSQL Documentation